Huub is een echte praatjesmaker. Vaak komt hij gezellig naar de gezamenlijke woonkeuken, waar hij veel kletst en geintjes maakt met medebewoners en medewerkers van het hospice. Huub lijkt plezier te hebben. Zijn kamer staat vol spullen met een verhaal. En elke keer als ik zijn kamer binnenloop maakt hij grappen. Maar vandaag lijkt Huub extra uitgelaten. Ik vraag mij oprecht af hoe dat komt.
Zal Pino mij nog herkennen?
Even later zegt de verpleegkundige tegen mij: “Huub gaat morgen naar Pino”. “Naar Pino?”, vraag ik. “Ja, Huub gaat morgen met Stichting Ambulance Wens naar zijn vogel”. Pino is al voordat Huub naar het hospice ging ondergebracht in een vogelopvang in het oosten van het land. Ver weg!
Aan Huub vraag ik naar het geplande avontuur, omdat ik heel benieuwd ben naar zijn verhaal. Huub vertelt dat Pino zijn álles is. Huub heeft geen partner meer, geen kinderen en een klein sociaal netwerk. Met tranen in zijn ogen wijst Huub naar het schilderij van de mooie exotische vogel dat boven zijn bed hangt. Huub verheugt zich enorm op morgen en het weerzien, maar hij vindt het ook heel spannend. Zal Pino hem nog herkennen? Mag Pino morgen uit zijn kooi en op zijn schouder zitten? Wil Pino straks een pinda van hem aannemen?
Nu begrijp ik waarom Huub vandaag zo opgewerkt zenuwachtig is. Morgen mag hij naar vogel Pino, zijn oogappel. Alles wat ooit zo normaal was met Pino, is nu een groot vraagteken. Ik ben plaatsvervangend blij voor Huub en hoop dat hij een fantastische dag tegemoet gaat.
Zielsgelukkig
Een paar dagen later loop ik naar Huub. Hij ligt in bed en bij zijn voeteneinde zit een leuk teddybeertje. Het is een dierbaar geschenk van het ambulancepersoneel van Stichting Ambulance Wens. Huub heeft een glimlach van oor tot oor.
“Hoe was het om bij Pino te zijn?”, vraag ik. “Prachtig”, zegt Huub zielsgelukkig. “Mijn liefste wens is in vervulling gegaan”. Trots laat Huub foto’s zien. Pino is er overduidelijk goed aan toe. Ik zie ook een foto van Pino op de schouder van Huub en een foto van een pinda-etende Pino. Alle zorgen en zenuwen zijn verdwenen.
Pino is okay. Huub is volmaakt gelukkig.
Het doet mij goed.
Door: Jacqueline van Rijn (vrijwilliger hospice)